طراحی سایت

گزارش «دیده بان بازار» که هرساله از سوی TLMI منتشر می‌شود، بازار تولیدکنندگان لیبل را با توجه به میزان فروش سالیانه آنها به چهار گروه مختلف تقسیم می‌کند. کارخانه‌های دارای فروش سالیانه کمتر از ۶ میلیون دلار که ۲۲ درصد از کل تولیدکنندگان را تشکیل می‌دهند، در گروه کوچکترین کمپانی‌ها جای می‌‌گیرند. بعد از آنها، گروه‌های دارای فروش سالانه ی ۶ تا ۱۵ و ۱۵ تا ۳۵ در گروه متوسط و کارخانه‌هایی که فروش سالیانه آنها بالای ۳۵ میلیون دلار است، در گروه کارخانه‌های بزرگ طبقه‌بندی می‌شوند.
این گزارش نشان می‌دهد که آمریکا در سال ۲۰۲۰، به خاطر قرنطینه‌های سراسری و خانه نشینی‌های اجباری، بزرگترین رکود قرن خود را تجربه کرده است. اما از سوی دیگر در اروپا، در حالی که بسیاری از کارخانه‌ها در رکود کامل و ورشکستی به سر می‌بردند، افزایش ناگهانی تقاضا برای بسته‌بندی، حجم کار کارخانه‌های بسته‌بندی را چندین برابر کرد.
آمار منتشر شده نشان می‌دهد که ۷۲ درصد از کمپانی‌های عضو TLMI در دوران کرونا افزایش فروش و فقط ۱۹ درصد از آنها کاهش فروش داشته‌اند. همچنین ۲۳ درصد از کارخانه‌هایی که افزایش فروش داشته‌اند، اعلام کرده‌اند که فروش آنها در سه ماه اول سال ۲۰۲۰ حتی از سه ماه اول سال ۲۰۱۹ هم بیشتر بوده است. ۱۳ درصد از آنها اعلام کرده‌اند که فروش شان در دوران کرونا ۲۰ درصد افزایش داشته است.
کارخانه‌های لیبل فعال در زمینه غذا، نوشیدنی‌ها و مواد شوینده، دارای بیشترین نرخ رشد فروش بوده‌اند که در مقابل آنها فعالان حوزه خودرو قرار دارد که با بالاترین نرخ رکود و خسارت‌های مالی مواجه شدند. نکته جالب دیگر اینکه کارخانه‌های لیبلی که دارای بالاترین میزان فروش بوده‌اند، یا در دسته بزرگترین کمپانی‌ها با فروش سالانه بیش از ۳۵ میلیون دلار قرار می‌گیرند و یا در گروه کوچکترین کمپانی‌ها با فروش سالانه ی کمتر از ۶ میلیون دلار. این اتفاق احتمالا به این دلیل است که کارخانه‌های خیلی بزرگ یا خیلی کوچک، طیف بیشتری از محصولات را عرضه می‌کنند و مانند کمپانی‌های متوسط که اکثرا محصولات تخصصی محدود به یک زمینه را عرضه می‌کنند، نیستند. ارائه انواع خدمات و محصولات به مشتریان باعث شده که این کمپانی‌ها در دوران پاندمی نه تنها دچار رکود نشوند، بلکه با از دور خارج شدن کارخانه‌های دیگر، افزایش فروش هم داشته باشند. این موضوع باعث می‌شود که این دو دسته کمتر در معرض خطر ورشکستگی قرار بگیرند. آمارها نشان می‌دهد که کمپانی‌هایی که افزایش فروش داشته‌اند، به ۴.۲ درصد از مشتریان بازار خدمت رسانی می‌کنند ولی این رقم برای کمپانی‌هایی که کاهش فروش داشته‌اند، ۲.۴ است.
حالا سوال اینجاست که با این منحنی اریبی که پاندمی کرونا در اقتصاد به وجود آورده و با کاهش محدودیت‌های کرونا در ماه‌های پیش‌رو، آینده صنعت لیبل آمریکا به کدام سو می‌رود؟
انجمن تولیدکنندگان خودرو معتقد است که تا سال ۲۰۲۴ طول خواهد کشید که حجم فروش در صنایع خودرو سازی و قطعات یدکی که بیشترین آسیب را از پاندمی خورده است، تازه به حجم فروش خود در دوران قبل از کرونا برسد. بنابراین انتظار می‌رود که صنعت خودرو بتواند تا پایان سال ۲۰۲۱، حجم فروش خود را به آمار فروش خود در سال ۲۰۱۹ برساند.
کرونا و منابع انسانی
پاندمی کرونا کارمندان و نیروهای شغلی را به سه گروه تقسیم کرد: گروه دورکار، گروهی که به دلیل حساسیت کار باید همچنان در محل کار حاضر می‌شدند و گروه سومی که تعدیل نیرو شدند. نظرسنجی TLMI نشان می‌دهد که فقط ۱۱ درصد از کمپانی‌های بسته‌بندی و لیبل مجبور شدند که نیروی کار خود را تعدیل کنند. نزدیک به نیمی از کمپانی‌هایی که در این نظر سنجی شرکت کردند، اعلام کردند که هیچ یک از کارمندان خود را مرخص نکردند و ۴۰ درصد از آنها گفته‌اند که در این دوران به دلیل افزایش حجم کار، مجبور به استخدام نیروی تازه هم شده‌اند. علاوه بر این، ۷۰ درصد از کمپانی‌ها اعلام کردند که در سال ۲۰۲۰ حقوق و پاداش کارمندان خود را افزایش داده‌اند. همچنین میزان پاداش و افزایش حقوق‌ها در کمپانی‌های بزرگ (فروش بیش از ۳۵ میلیون دلار) دو برابر کمپانی‌های متوسط (فروش بین ۶ تا ۳۵ میلیون دلار) بوده است. نظرسنجی نشان می‌دهد که با کاهش محدودیت‌ها و واکسناسیون گسترده، اغلب نیروهای فعال در کمپانی‌های لیبل و بسته‌بندی که دورکار شده بودند هم به محیط کار خود برگشته‌اند.
سنتی یا دیجیتال
این نظرسنجی درباره انواع ماشین‌های چاپ و دیگر تجهیزات نصب شده در کارخانه‌ها و تصمیمات آینده برای خرید آنها هم به نتایج جالبی رسیده است. آمار نظرسنجی نشان می‌دهد که ۸ درصد از کمپانی‌های نجات یافته از دوران کرونا، فقط تجهیزات دیجیتال داشته‌اند و هیچ ماشین چاپ سنتی‌ای در کارخانه خود نداشته‌اند. اما روی دیگر سکه نشان می‌دهد که یک چهارم از کارخانه‌هایی که در نظرسنجی شرکت کرده‌اند، هیچ ماشین چاپ دیجیتالی نداشته‌اند و نیمی دیگر فقط یک یا دو عدد از ماشین‌هایشان دیجیتال بوده است.
تجهیزات دیجیتال شرکت‌هایی که در دسته کمپانی‌های بزرگ طبقه‌بندی شدند، بیش از ۴ عدد بوده و این مقدار در کمپانی‌های متوسط، ۲.۶ درصد و در کمپانی‌های کوچک، ۱.۳ درصد بوده است.

طبق این نظرسنجی‌ها، یک چهارم از سود کارخانه‌های لیبل و بسته‌بندی در سال ۲۰۲۰، از ماشین‌ها و تجهیزات دیجیتال آنها نشات گرفته که نسبت به سال گذشته آن، ۸ درصد افزایش داشته است. البته با وجود نفوذ گسترده ماشین‌های دیجیتال در این صنعت، ماشین‌های چاپ سنتی هنوز با فاصله ی زیاد مهمترین تجهیزات کارخانه‌های لیبل محسوب می‌شوند.
اما نکته جالب دیگر اینجاست که هرچه کمپانی بزرگتر می‌شود، سهم ماشین‌های دیجیتال در سود فروش آنها کمتر می‌شود. سهم ماشین‌های دیجیتال در سودآوری یک کارخانه بزرگ، فقط ۱۷ درصد است در صورتی که بیش از یک سوم از کل سود کمپانی‌های کوچک از ماشین‌های دیجیتال نشات می‌گیرد.
علاوه بر این، پاندمی کرونا هم در افزایش سهم چاپ دیجیتال نقش مهمی را ایفا کرد. فروش محصولات چاپ دیجیتال در سه ماه اول سال ۲۰۲۰، تا ۱۵ درصد افزایش داشته و این هم به این دلیل است که با افزایش ناگهانی حجم سفارشات، نیاز به تحویل فوری محصولات در اولویت کار تولید در دوران کرونا قرار داشته است.
نظرسنجی نشان می‌دهد که کرونا، فعالیت ماشین‌های چاپ سنتی را هم افزایش داده است. آن دسته از کمپانی‌هایی که در نظرسنجی اعلام کردند که حجم تولیدات ماشین‌های سنتی شان کاهش داشته، اغلب در دسته کارخانه‌های متوسطی بودند که در زمینه خودرو، قطعات یدکی و مواد شیمیایی صنعتی فعالیت می‌کنند.
کارخانه‌هایی که در دوران پاندمی با افزایش حجم سفارشات متوسط تا زیاد رو به رو شده بودند فقط به کمک تاب آوری ماشین‌های چاپ سنتی بود که توانستند از پس تحویل به موقع سفارشات بربیایند، به همین دلیل برای اولین بار در پنجاه سال اخیر شاهد این هستیم که اغلب کارخانه‌های TLMI اعلام کردند که در سالهای آینده قصد دارند ماشین‌های چاپ سنتی بیشتری خریداری کنند. این اولین باری ست که در یک نظرسنجی، متقاضیان ماشین آلات سنتی از ماشین آلات دیجیتال پیشی گرفته است.
در میان کارخانه‌هایی که اعلام کردند در سال ۲۰۲۱ قصد خرید ماشین‌های دیجیتال دارند، ۴۰ درصد گفته‌اند که ماشین‌های سازگار با مرکب تونری را ترجیح می‌دهند. یک چهارم از آنها، متقاضیان ماشین‌های جوهرافشان و ۱۳ درصد علاقه مند به خرید ماشین‌های هیبریدی (فلکسو – جوهرافشان) بودند.
یکی از آخرین سوالات این نظرسنجی از شرکت کنندگان این است که در کنار بسترهای حساس به حرارت، از کدام یک از انواع بسترها برای چاپ لیبل استفاده می‌کنند. جواب این سوال در کنار پاسخ قابل پیش بینیِ «لیبل‌های شرینک اسلیو»، یک پاسخ غیر منتظره دیگر هم داشت و آن «جعبه مقوایی» بود. همچنین برندهایی که تا به حال از اسلیوهای دورپیچ بدون شرینک و بسته‌بندی‌های دردار استفاده می‌کردند، حالا متمایل هستند که محصولات خود را در بسته‌بندی‌های سنتی انعطاف پذیر مانند بسته‌بندی‌های کیسه ای و پاکتی عرضه کنند.
سوآوری کارخانه‌ها
صنعت بسته‌بندی و لیبل آمریکا در سه ماهه دوم سال ۲۰۲۰ با سودآوری ۳ تریلیارد دلاری خود، سرعت رشد اقتصاد آمریکا در این زمینه را به طور قابل ملاحظه ای افزایش داد. بعد از آن هم با کاهش التهابات کرونا و باز شدن اکثر کسب و کارها، نرخ رشد تولیدات داخلی به رقم سالانه ی ۳۳.۴ درصد افزایش پیدا کرد. طبق اعلام کمپانی‌ها، حجم فروش در سه ماه سوم ۲۰۲۰ نسبت به سه ماه دوم این سال، ۷۹ درصد افزایش یافت. اما این منحنی رشد برای کارخانه‌های با اندازه متوسط همچنان نزولی بوده است. درنهایت اینکه برعکس کمپانی‌های متوسط، ۹۰ درصد از کمپانی‌های بزرگ در سه ماه سوم و ۱۰۰ درصد از آنها در سه ماه چهارم، دارای افزایش رشد فروش در کسب و کار خود بودند.
لیبل‌ها
طبق آمار این نظرسنجی، پاندمی کرونا کسب و کار لیبل را با رشد ناگهانی رو به رو کرد. در این میان، کاغذهای چاپ اطلاعات متغیر با رشد ۵.۹ درصدی، انواع کاغذهای دیگر با رشد ۸.۸ درصدی و انواع فیلم با رشد ۱۴.۲ درصدی، بیشترین نرخ رشد مصرف را داشته‌اند. بین فیلم‌ها نیز، فیلم‌های سفید حساس به حرارت، با نرخ رشد ۲۸.۸ درصدی خود نسبت به سال ۲۰۲۰، بیشترین نرخ رشد را داشته‌اند. در دسته ی کاغذها هم کاغذهای حرارتی با افزایش نرخ رشد ۱۷.۶ درصدی نسبت به سال گذشته، با بیشترین میزان رشد مواجه شده‌اند.