طراحی سایت

طبیعت و نقاشان منظره پرداز

رابطه ای که بین انسان و طبیعت وجود دارد رابطه ای است ازلی و جدایی ناپذیر. از زمان خلقت انسان او همیشه طبیعت را به عنوان جایگاه خود می دانسته و گاهی با او به مبارزه برخواسته و گاهی او را پرستش کرده است. انسان همواره طبیعت را زمینه ای برای تخیلات خود قرار داده و توسط او اسطوره پردازی کرده است. انسان با استفاده از رابطه ای که با طبیعت دارد توانسته وجود خود را کشف کند. انسانی که عاشق یا شاعر است همواره در تخیل خود به طبیعت عشق می ورزد. از این دیدگاه طبیعت زمینه ای مناسب است که نقاشان تمام آنچه را که در درون خود دارند آشکار کنند. نقاشانی که روی موضوع طبیعت کار می کنند هر کدام به شیوه ای خاص در عناصر موجود در آن تخیل می کنند.

دوره ای از تاریخ که از دهه ی 1320 شروع شده و تا زمان حال ادامه دارد را اصطلاحاً دوره نقاشی معاصر ایران می نامند. در این دوره چند تن از نقاشان با نام و معروف فعالیت می کردند که از آن ها می توان به سهراب سپهری، حسین کاظمی، ابوالقاسم سعیدی و … نام برد. در اکثر کارهای این نقاشان طبیعت نقش پر رنگی دارد و وسیله ای برای بیان کار این هنرمندان است. این نقاشان برای انتخاب موضوعات معمولا به یک موضوع مشترک توجه می کنند اما از زاویه های خاص خود و با نگاهی شخصی.در اثرها و کارهای این هنرمندان تفاوت هایی وجود دارد که ناشی از تأثیر فضاهای مختلف روی آن ها است اما این نکته را باید یادآور شد که همه ی آن ها متعلق به دوره ای مشترک و برآمده از فرهنگ ایرانی هستند.

تفکر و نقاشی معاصر ایرانی

برای اینکه هنر به شکوفایی برسد و رشد کند نیاز است که یک دوره ی پرورش تفکر در آن به وجود آید و در حقیقت زمانی هنر به بالندگی می رسد که تفکر تولید شود و همین طور تمام هنرها با یکدیگر مرتبط هستند زیرا همه ی آنها از یک منبع تغذیه می کنند. مردم ایران زمین در گذشته همیشه شعر، موسیقی، نقاشی و معماری شان با هم در ارتباط بود و این به دلیل این است که ایرانیان همیشه عالم خود را داشته اند. در چنین جایگاه و بستری که هنر ها به صورت یکپارچه و منسجم شکل می گیرند و هر کدام دیگری را کامل می کنند به طور یقین این عناصر به صورت یک امانت و ارث از نسلی به نسل بعد منتقل می شود. متأسفانه در دوره ای از تاریخ این عالم ایرانی دچار گسست و بحران می شود. نقاشی ایرانی که تمام تلاش خود را برای حفظ انسجام و دوری از تهاجم و تفکر جدید کرده بود، با شروع دوره صفویه و قاجار تحت تأثیر نقاشی غربی قرار گرفت. هنر ایرانی با مقاومت های خود در برابر حمله مغولان و اعراب توانست جان سالم به در ببرد اما در مقابل نفوذ نرم مدرنیته نتوانست مقاومت کند و تسلیم شد. در ابتدای قرنی که در آن هستیم بحرانی در  هنر ایران به وجود آمد که هنرمندان تلاش کردند که این بحران را فرو نشانند.

انسان غربی و شرقی در مواجهه با طبیعت

برای اینکه بتوانیم درک بهتری از سبک منظره پردازی در ایران داشته باشیم ناچار هستیم که این سبک را با تلاش های دیگران در نقاط دیگر جهان که در این زمینه رخ داده است را با یکدیگر مقایسه کنیم. از قرن هفدهم میلادی در اروپا سبکی از نقاشی به نام منظره پردازی به وجود آمد که در آن جسم انسان به طور کامل حذف می گردید این در حالی است که در ایران این مکتب هیچ وقت به این نام شناخته نشده است. با این حال در نقاشی های ایرانی و اروپایی منظره همیشه بخش جدایی ناپذیری بوده است. در طول زمان مفهومی به نام طبیعت در نگاه انسان غربی دچار تغییرات زیادی شده است.